“Ik kan me het leven niet meer voorstellen zonder corona.”
Inmiddels lijken ze onlosmakelijk met elkaar verbonden: jongeren en corona. De scholen zijn online lessen gaan geven, de avondklok is ingevoerd om onder andere ontmoetingen van jongeren tegen te houden en vervolgens zijn er rellen uitgebroken. Het hele land moet zich schikken naar de maatregelen; ook de jongeren in Westenholte. Via deze weg willen zes jongeren u/jou vertellen hoe het is om als Westenholte-jongere in deze tijd te leven.
De meeste jongeren zijn voor negen uur binnen, dragen een mondkapje waar dat verplicht is en zijn bij de meeste online lessen aanwezig. Het is allemaal wel te doen, maar leuk is anders. Eigenlijk is alles anders, vergeleken met vorig jaar. Sam* is serieuzer geworden; hij gaat er niet meer vanuit dat alles zomaar goed komt. "Je weet nooit wat er gaat gebeuren." Evelien* schrikt elke keer dat ze politie ziet: “Hahaha, vroeger dacht ik: Hee, politie! Nu denk ik: oh shit, zijn we met teveel? Heb ik een mondkapje?”
Het zijn vooral de gezellige momenten met vrienden of familie die het meest gemist worden. “Normaal ga ik elke week naar mijn opa toe, nu mogen we alleen voor het raam staan”, vertelt Evelien. Ze mist de bezoekjes en familieweekenden. Ook op school is het hard werken om haar examens te kunnen halen, zeker nu het zo onduidelijk is hoe het zal lopen met de eindexamens. Dankzij haar vriend en gezin houdt ze het nog vol.
“Normaal ga ik elke week naar mijn opa toe, nu mogen we alleen voor het raam staan.”
Corona maakt Giovianni vooral eenzaam. Waar hij eerder altijd met vrienden buiten was, zit hij nu veel meer binnen. Een paar goede vrienden ziet hij nog wel, maar niet meer gezellig met veel mensen tegelijk. Afgelopen schooljaar is hij gelukkig wel geslaagd. De examens waren online, waardoor hij meer concentratie had dan in een klaslokaal vol leerlingen. Voor de normale lessen is dat anders: het veel stilzitten en weinig contact met anderen maakt de dagen lang en zwaar. En even binnenlopen bij opa en oma? Dat zit er niet in.
Door alle veranderingen, het vele thuiszitten en het gemis aan sociale contacten vinden Lucy* en Anne* het nu echt moeilijk. Ze voelen zich somber en futloos. Eerder konden docenten even meedenken of streng voor ze zijn, zodat ze hun schoolwerk goed aankonden. Nu wordt er heel veel zelfstandigheid gevraagd, waardoor ze achterlopen met huiswerk en spanning hebben voor examens. “Ik weet echt niet meer hoe ik het moet aanpakken, het is zoveel. En docenten zeggen telkens dat het niet veel is. Nou, echt wel! Ik heb veel stress.” Lucy laat een indrukwekkend TikTok-filmpje over opgroeien tijdens corona zien om een beeld te geven van hoe ze zich voelt. "Zet je aan het denken, hè?" Ook Kristel* heeft moeite om school bij te houden. Verder is haar stage in de horeca weggevallen, terwijl dat juist leuk was om te doen.
Vooral de gezelligheid en het samen zijn met anderen wordt nu gemist. Een enkeling is meer gaan roken, drinken of gebruikt meer drugs dan eerst. “Niet echt goed, maar het helpt om rustig te worden.” Anderen zoeken afleiding door met mensen te bellen, tijd te steken in nieuwe hobby’s of door te gaan logeren.
“Leraren mogen wel wat meer begrip hebben.”
En wat gaan ze doen als corona voorbij is? Als alles normaal is? “Ik weet eigenlijk niet meer hoe het leven zonder corona was, het duurt al te lang!”, zegt Anne. Veel plannen heeft ze dus niet, als ze maar met haar vrienden en familie kan doen waar ze zin in heeft. Lucy ziet er naar uit: gewoon doen wat je doet als je jong bent. Winkelen, naar de bioscoop, naar het strand… “Vrijheid!”
Tot die tijd blijft het zwaar, moeilijk en heel erg saai. Wel leven ze op van sociale contacten. Ze willen best een praatje maken of helpen. “Ik weet niet hoe het met anderen zit, maar ik heb echt respect voor ouderen. Ik wil iedereen helpen, ik kom bij je langs als je eenzaam bent”, zegt Sam.
Over de auteur:
Ik ben Lydia van den Berg en de afgelopen week heb ik deze jongeren geïnterviewd over hun leven tijdens corona. Samen met een team ben ik als jongerenwerker aanwezig in Westenholte. We zoeken jongeren op om met ze op te trekken en het leven met ze aan te gaan. Tijdens de interviews merkte ik veel hopeloosheid. Er is weinig uitzicht op betere tijden en thuis of op school is er veel stress. Ze missen het om gewoon jong te kunnen zijn. Ook zij willen dat het voor iedereen beter wordt.
Wil je meer weten over het jongerenwerk in Westenholte? Ga dan naar Youth for Christ Westenholte of stuur een berichtje.
* Deze namen zijn gefingeerd.
