Is de Westenholtse Berlijnse Muur anno 2025 dan eindelijk definitief geslecht?
Wilde verhalen doen de ronde bij het ophalen van de geschiedenis van Westenholte. Over een vermeende scheiding tussen "oud" en "nieuw" Westenholte, die zo ongeveer liep bij de Steenboerweg, richting het Petuniaplein.
Menigmaal lopend vanuit "nieuw" (zo nieuw natuurlijk al niet meer, met huizen uit eind jaren 70 en eerste helft jaren 80) over het pad ter rechterzijde van de Arnicaweg werd je onaangenaam getroffen door een hekwerk, die de weg versperde naar het Petuniaplein. Een creatieveling - lees: olifantenpaadje - werd wel gecreëerd ter linkerzijde in de heg, maar ook die doorgang werd sinds het voorjaar bewaakt door aanplant van de gemeente in het gat in de heg. Gevolg was, dat men alleen kon "doorlopen" door een kier in de heg te nemen aan de linkerzijde van een eik, ter rechterzijde.
Gróót is nu het genoegen, nu de Westenholtse Muur geslecht lijkt te zijn en de bewoners van Westenholte zonder obstakel rechtdoor vanaf de Arnicaweg langs de Steenboerweg, naar het Petuniaplein kunnen lopen. Dat dit al lang de gewenste route is, getuige het wandelspoor door het gras wat hier loopt.
In het kader van Kleine Westenholtse Zomeropluchtingen wilde ik dit even kwijt en voel een zekere ontspanning, in de wetenschap, dat ik niet meer, gelijk een paard, hindernissprongen hoef te nemen om mijn weg te vervolgen naar het nostalgische oude Westenholte.
'Ga niet waar de weg je leidt, maar ga waar geen pad is en laat je eigen spoor achter.'
Ralph Waldo Emerson
Amerikaans dichter en filosoof (1803 - 1882)
